تاریخچه گلیم
انسان از همان زمان که حیوانات را شکار می‌کرد کم‌کم یاد گرفت که از پوست آنها به منظور پوشش بدن و زیرانداز استفاده کند. به تدریج با رواج دامداری و ریسیدن پشم، بافتن در میان قبایل ابتدائی رواج یافت و جزو اولین هنرها و صنایع قبیله‌ای به شمار آمد. به روشنی مشخص نیست كه نخستین بار در کجا و توسط چه قوم و قبیله‌ای بافت پارچه‌های اولیه كه همزمان با شروع بافت گلیم بوده صورت گرفته‌است، اما براساس کاوش‌های باستان‌شناسی شواهدی از بافندگی در میان ساکنان فلات ایران و سرزمین‌های همجوار به دست آمده‌است. در غارهای جنوب‌شرقی دریای مازندران آثاری پیدا شده كه پرورش گوسفند و بز و ریسیدن پشم و موی آنها را به دست مردمان این منطقه در ۸۰۰۰ سال پیش به اثبات می‌رساند. همچنین تکه پارچه‌ای ۸۰۰۰ ساله بافته شده از موی بز در کرانه‌های دریای مازندران و پارچه كتانی ۶۰۰۰ ساله‌ای از شوش به دست آمده است. قدیمی‌ترین فرش كشف شده دنیا به نام پازیریک متعلق به ۳۵۰-۵۰۰ ق.م می‌باشد. گلیم‌بافی مقدمه‌ای برای بافت فرش بوده‌است. تاریخ آغاز قالی‌بافی را به ۱۵۰۰-۲۰۰۰ ق.م تخمین زده‌اند و می‌توان گفت تاریخ آغاز گلیم‌بافی حدود ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ ق.م بوده‌است.