طبق آثار و مدارک موجود می توان به این نتیجه رسید که منبت کاری از حدود 1500 سال پیش در ایران مورد استفاده قرار می گرفته است. همه هنرهای دستی ایرانی برخاسته از درون مردم است. در واقع شخص یا اشخاصی در ابداع این هنر چشم نواز نقشی نداشته اند بلکه مردم عادی شروع به حکاکی و کندن روی چوب کردند. بدون شک چوب از فراوان ترین مواد در تاریخ بشر بوده که همیشه در طبیعت وجود داشته است. قدیمی ترین اثر منبت موجود در ایران یک در چوبی متعلق به مسجد جامع عتیق شیراز است. این در که مربوط به قرن سوم هجری است حدود ۱۲۰۰ سال قدمت دارد. این درب زیبا روی چوب تبریزی منبت کاری شده و از چوب گردو، برای برجسته سازی و ایجاد نقوش استفاده شده است. اوج هنر منبت ایران در دوره صفوی بود و در اواخر دوره زندیه و اوایل قاجاریه رو به افول نهاد. هر چند برخی از دست سازهای هنری در طول زمان نابود شده ولی به خوبی می توان ذوق و هنر منبت کاران را در تزئین رحل قرآن، پنجره های مساجد قدیمی، منبر و موارد بسیار دیگر دید.